R Sp1 4 Eishockey auf dem Schefflerplatz1936.jpg R Sp1 3 Eishockey RSVMiniaturyR Sp1 21 Eishockey VfL Rastenburg 1931R Sp1 3 Eishockey RSVMiniaturyR Sp1 21 Eishockey VfL Rastenburg 1931R Sp1 3 Eishockey RSVMiniaturyR Sp1 21 Eishockey VfL Rastenburg 1931R Sp1 3 Eishockey RSVMiniaturyR Sp1 21 Eishockey VfL Rastenburg 1931R Sp1 3 Eishockey RSVMiniaturyR Sp1 21 Eishockey VfL Rastenburg 1931R Sp1 3 Eishockey RSVMiniaturyR Sp1 21 Eishockey VfL Rastenburg 1931R Sp1 3 Eishockey RSVMiniaturyR Sp1 21 Eishockey VfL Rastenburg 1931
Rastenburski stadion ze sztucznym lodowiskiem należący do klubu sportowego-RSV.
Zdjęcie pokazuje fascynację hokejem w Rastenburgu w latach przedwojennych. Pochodzi prawdopodobnie z lat 1935-1937, gdyż wojskowi kibice są jeszcze umundurowani sortem mundurowym sprzed reformy mundurowej Wehrmachtu. Warto dodać, że na ważne mecze, niejednokrotnie z udziałem czołówki dróżyn europejskich zapraszanych do Rastenburga potrafiło przyjść nawet do 5 tys. kibiców.
Nad taflą lodową widać najnowocześniejsze wówczas lampy przemysłowe, chluba władz klubowych, które po ich zapaleniu umożliwiały korzystanie z lodowiska w porze nocnej.
W wyniku fuzji w połowie 1934 roku dwóch rastenburskich klubów sportowych, gimnazjalnego VfL i miejskiego RSV, powstał jeden wielki klub - Rastenburger Sport Verein 08. Postanowiono przy okazji fuzji zmodernizować i powiększyć infrastrukturę klubową. Sztandarową inwestycją była budowa sztucznego lodowiska z oświetleniem i nagłośnieniem. Te lodowisko było oświetlone lampami o łącznej mocy 24 tys. wat. „Konigsberger Tageblat” z dnia 18 stycznia 1937 roku poinformował czytelników, że ówczesne stadiony lodowe w Konigsbergu miały oświetlenie rzędu 3,6 tys. wat. Do czasu uruchomienia oświetlenia lodowiska w Rastenburgu najsilniej oświetlona była tafla lodowa w Tiergarten, dzielnicy Konigsbergu o łącznym natężeniu oświetlenia dochodzacego do 8 tys wat. Łatwo sobie obliczyć, że natężenie światła na rastenburkie lodowisko było 3-krotnie wyższe od dotychczas najjaśniejszego lodowiska w Prusach Wschodnich.
Z opowieści byłych Rastenburczyków opuszczających Ketrzyn w latach 1946-47 wiadomym jest, że do ich wyjazdu wszelkie urządzenia chłodzące i rurociągi były sprawne i nadawały się do szybkiego uruchomienia sztucznego lodowiska. Niestety, rosyjskie tzw. „trofiejnye otriady” zdemontowały agregaty chłodnicze i wszelki osprzęt nagłaśniający i oświetlający, a dzieła całkowitej destrukcji lodowiska dokonano w połowie lat 60-tych XX wieku na polecenie już polskich władz demontując ostatecznie wszystkie ziemne spirale i napowietrzne linie energetyczne. Uznano, że przywrócenie sztucznego lodowiska w Ketrzynie nie jest już możliwe ze względów ekonomicznych i wszechobecnych wówczas braków materiałowo-sprzętowych w polskiej gospodarce socjalistycznej.
Information
Autor
fot. z archiwum Bildarchiv der Kreisgemeinschaft Rastenburg
Umieszczono
środa 20 marzec 2024
Odwiedzin
226